*insert cool titel here*

Toen Isamu eindelijk terug was gekomen naar de thuisplaneet was Juyou zo blij geweest om hem weer te zien, maar al in het eerste gevecht waar ze heen werden gestuurd ging het mis. Juyou ging even onbewust met zijn hand langs zijn schouder, hier kon je kleine bobbels van de schroefen zien zitten. De lafaards hadden Isamu van uit een blinde hoek aan willen vallen en zonder na te denken had Juyou zich tussen zijn 'broertje' en de vijand geworpen. Iedereen was verbaasd toen hij doormidden was geslagen en het toch ngo wist te overleven. "Juyou." sprak Aitori wat paniekerig in Juyou's oor, deze keek even ongeïnteresseerd op naar zijn chara en volgde zijn blik. Hij kon twee mensen, waarschijnlijk een Ilachiel en een Libuun, tegenover elkaar zien staan en zuchtte. Het was dat Isamu hem had gevraagd om de ruzies op de school tegen te gaan, anders had hij zich er nooit in gemengd. "Dames." zei hij met een lichte glimlach ten hij zich bij de twee boze meisjes had gevoegd en hij legde voorizhctig zijn handen op hun schouders "Het zou heel zonde zijn als er iets met jullie schattige hoofdjes zou gebeuren, dus probeer elkaar asjebliefd niet de kop in te slaan." hij liet hierbij even een lachje horen die onbewust erg schattig klonk en Aitori giechelde zachtjes mee. Onbewust lieten beide meisjes een zuchtje horen, gevleit omdat ze door een jongen 'schattig' genoemd werden en gingen uiteindelijk ook maar weer op hun plaats zitten. Juyou knikte ze beide ngo even vriendelijk toe en liep toen weer verder. Hij was er nogmaar ongeveer drie dagen, maar had al veel aandacht getrokken, zowel positieve als negatieve. Juyou giung verderop ergens alleen zitten en begon wat afwezig aan zijn broodje te eten.

[[hou van de titel van dit topic xd]]

Riko gromde vanuit een diep gedeelte uit haar keel. "Als je me dat nog een keer flikt--" bromde ze dreigend, maar het -voor haar onbekende- meisje tegenover haar onderbrak haar fel, "alsof jij iets te zeggen hebt," siste deze terug.
"Jij begon."
"Doet dat er echt toe?" De Libuun zette een hoge stem op om boven Riko uit te komen.
"Ja," gromde Riko, "dat je niet tegen 'mijn soort' kan, mag je van mij part vinden, maar je hoeft niet hardop rond te brullen dat je Ilachielen haat. Sorry hoor, maar gevallen als jij heb ik het ook niet op."
Het meisje stond op het punt weer iets terug te kaatsen, maar dat was het moment dat het tweetal werd onderbroken.
Riko trok haar wenkbrauwen van verbazing op en wierp een blik naar de jongen die sprak. Hoho, een jongen. En een leukerd. Én, nog het belangrijkste, hij noemde haar schattig, wat ervoor zorgde dat Riko spontaan haar mond dichtklapte.
De jongen glimlachte een keer lief en draaide zich om. Het Libuunse meisje kleurde en Riko keek haar met een schuine, leedvermaakachtige, bitchy meisjeslach aan. Het meisje zag haar kijken, verbeterde zich snel en wilde naar haar plaats lopen. "Maar denk niet dat het over is," siste ze Riko nog toe, een schuine blik op de jongen werpend, en toen was ze weg.
Riko dartelde even van haar ene naar haar andere been en nam aanstalten ook naar haar plaats te lopen. Echter, haar aandacht bleef ook hangen bij de jongen. Met een grote omweg, waarbij ze langs haar plaats liep, voorbij twee tafels, liep ze uiteindelijk terug naar de tafel liep waar de jongen zat. Ietwat verlegen bleef ze naast de jongen staan om toen pas te beseffen wat ze gedaan had. Ze kon haarzelf wel voor de kop slaan. Génant.
Ze kuchtte en besloot dat ze in ieder geval 'iets' tegen de jongen moest zeggen. "Ehm, bedankt," mompelde Riko zachtjes.

"Hmm..?" hij legde voorzichtig zijn boordje weer in zijn broodbakje voor hij opkeek en keek haar met een wat afwezige blik aan. Toen het meisje hem bedankte brak zijn gezicht open in een brede glimlach "Geen probleem." reageerde hij, waarna hij wat schaapachtig grinnikte "Ik was blij om te helpen." daarna trok hij de stoel naast hem een stukje naar achteren, als een uitnodiging voor het meisje om bij hem te komen zitten. Normaal was Juyou er niet zo dol op als er veel mensen om hem heen hingen, maar het was toch wel vervelend dat niemand hem aan durfde te spreken en hij was dus blij om weer eens aangesproken te worden. Veel meisjes vonden hem knap en wouden wel op hem af kwamen, maar waren hier veel t everlegen voor. Anderen waren weer te onzeker om naar hem to et ekomen om het feit dat hij half gardaan, half Imporiaan was en daarbij ook nog een 'teethless'. Ja, hij was eigenlijk een vampier, maar omdat hij het vertikte bloed te drinken trok hij zijn eigen hoektanden eruit. Vampiers die dit deden werden 'teethless' genoemd en meestal werd er op hen neergekeken door andere vampiers. Ach, het viel bij Juyou niet zo heel erg op, de laatste keer dat hij zijn tandne had getrokken was de nacht voor hij naar Inferno kwam geweest en zoals algemeen bekend groeiden vampierentanden snel. Juyou keek nog even voor zich uit en nam nog een hap van zijn broodje. Toen hij deze uitiendelijkw eer doorgeslikt had keek hij schuin richting het meisje "Mijn naam is Juyou." hij keek even naar zijn chara, deze maakte een lichte buiging "En ik ben Aitori." hierna haalde de chara een kleine bloem uit zijn zak en stak deze uit naar het meisje haar chara. "En wat is jouw naam?"

Het was een heerlijk weertje rond inferno highschool. Maar ondanks het heerlijke weer, stond Lea's gezicht op onweer. Of eigenlijk stond het altijd al zo. Met stevige passen liep ze door de gangen waardoor haar lange zwarte haren op en neer veerde. Even leken ze zelfs achter haar aan te zweven. Haar donkere hazelnootbruine ogen zochten schichtig om zich heen. Het was haar eerste dag vandaag. Haar eerste echte dag op inferno school. Ze moest nog wennen aan het feit dat ze zich hier onder de Zemfdanen, Libunnen en zelfs Imporianen moest begeven. Bij die gedachte trok ze een gezicht. Allemaal elfjes en feetjes die niets liever wilde dan de wereld beter maken. Wat een onzin! Terwijl Lea in gedachte verzonken was, en nog steeds haastig richting haar lokaal liep, stootte ze perongeluk iemand omver. ''AU!'' werd er geroepen. Bijna boos draaide Lea zich om. Ze hoefde maar één blik over het meisje te laten glijden om te weten dat het een Zemfdaan was. ''Had je wat, ruimte lozer?'' snauwde ze. Het meisje draaide zich vlug om en liep weg. Even keek Lea het meisje na en sloeg haar ogen ten hemel. Misschien was het niet echt nodig om zo tekeer te gaan. Maar ze verdiende het. Toch? Lea vervolgde haar zoektocht naar haar lokaal en nam een iets rustigere looppas aan. Vele leerlingen waren al vertrokken uit de aula of zaten al lang in hun klaslokaal. Aan het einde van de gang hoorde Lea wat kabaal komen. Ze gokte dat dat haar klas was. Ze haalde vlug een briefje uit haar zak en controleerde het lokaalnummer. Die klopte met het bordje. Vlug propte ze het briefje weer terug in haar broekzak en liep de klas binnen.

Riko tekende met haar rechtervoet ietwat ongemakkelijk cirkeltjes op de vloer. Pff. Ze was een raar kind, vond ze zelf.
De jongen echter leek er weinig aandacht aan te schenken dat Riko zo'n rare tocht, onbewust nota bene, had gemaakt om bij hem aan te komen. Of hij had het gewoon niet gezien. Toen ze hem bedankte, glimlachte hij vriendelijk naar haar en vertelde dat het geen probleem was, en Riko glimlachte droogjes terug.
Hij schoof de stoel naast hem naar achteren. Riko twijfelde maar heel even. Heel even maar, puur van verlegenheid. Maar de jongen bood het zelf aan, toch? Wie was zij om nee te zeggen?
Zwijgzaam nam Riko zijn aanbod aan. Zezakte neer op de stoel die hij naar achters had geschoven voor haar. De jongen stelde zich voor als Juyou. Riko echter, hield zich van verwondering voor de jongen (vanbinnen slaakte ze korte enthousiaste gilletjes: 'kyaa! Hij is echt leuk!') even stil, misschien iets te lang. "O, ja," slikte ze uiteindelijk even, "ik ben Riko."
Aitori, Juyou's Chara, stelde zich ook erg galant voor. Deze kleine was een echte gentleman en Riko's Chara kreeg van hem een klein bloemetje als cadeau, waarbij deze hoogrood kleurde. Riko glimlachte schuin om haar Chara. "Haar naam is Yume," zei ze ietwat afwezig, "als ze erg verlegen is, klapt ze dicht."
Godzijdank was Riko nog net niet zo. Ze probeerde haarzelf wat meer op gemak te stellen door een gewoon gesprek met Juyou aan te knopen. "Ik heb je voorheen op school nog niet gezien," sprak ze, "ben je nieuw hier?"

Juyou's ogen itsten even richting een meisje die snel door de refter heen liep en al richting een lokaal liep, maar het lokaal was toch nog leeg? Wist ze niet dat er een uur uitgevallen was? Als hij nu geen gesprek met het meisje naast zich had was hij naar haar toegelopen om haar te helpen, maar hij richtte zijn aandacht alweer snel op degene naast hem. "Riko..." herhaald hij rustig, waarna hij even met zijn ogen langs haar lichaam ging en daarna even naar haar ogen bleef kijken "Echt een naam die bij je past." sprak hij wat onschuldig glimlachend, Aitori stond op zijn schouder en keek nog eventjes met een schuin hoofd naar de chara die voor Yume voor werd gesteld. "Verlegen?" herhaalde Aitori wat grinnikend "Dat is toch helemaal niet nodig?" daarna liet hij even een charmante grijns zien. Juyou liet een korte zucht horen, hij zelf was vaak onbewust wat flirterig, maar Aitori deed het er gewoon om. Juyou's bruinige ogen gignen nog even naar het lokaal waar het meisje vna net in as gegaan, maar toen Riko iets zei keek hij haar weer gewoon aan. "Hm..?" hij leek er zelf even over na te denken voor hij antwoorde "Ik ben hier inderdaad nog niet zo lang, nu ongeveer 3 dagen." antwoorde hij rustig, waarna hij zijn blik weer gewoon voor zich uti richtte en verder van zijn broodje at. "Zijn er vaak zulke ruzies onderling vanwegen de oorlog?" vroeg Juyou wat afwezig, als je zijn blik volgde kon je zien dat hij keek naar leerlingen die elkaar weer af begonnen te snauwen. Hij zelf vond het nutteloos, áls je zo graag mee wil doen in de oorlog, ga dan in het leger, ga niet hier onschuldige konderen afsnauwen. Hij vroeg zich af wat er zou gebeuren als ze hoorden dat Juyou in het Imporiaanse leger had gezeten. En hij vroeg zich al helemaal af hoe ze op Isamu zouden reageren als die terug kwam, met de nadruk op ALS.

''Godver, Chiyo!'' mopperde Lea. ''Had je me niet even kunnen zeggen dat ik daar helemaal géén les had.'' Lea stormde zowat het lokaal uit. Chiyo kroop onder Lea's lange haar, die op haar schouder lag, vandaan. Ze bolde haar wangetjes in een poging schattig boos te lijken. Maar daar trapte Lea niet in. Integendeel. Ze gunde het geen eens een blik. ''Kon ik er wat aan doen? Alsof ik JOU lesrooster continu in de gaten hou. Zoiets heet verantwoordelijkheid!'' begon de chara nu hevig te tieren. Lea luisterde niet eens. Ze had geen zin in een preek van haar chara. Ze besloot terug te keren van waar ze vandaan kwam. Ze liep de refter door. Haar snelle pas minderde vaart en op een gegeven moment bleef ze even staan. Ze keek rond, alsof ze iedereen wilde observeren. Haar nieuwsgierige en toch iet wat sluwe ogen dwaalde wat rond. Ze bleven kort hangen op een meisje en een jongen die met elkaar zaten te praten. Ze kon niet horen waar het gesprek over ging. Daarvoor stond ze te ver weg. Niet dat ze het wilde horen. Ze liet haar blik over de twee glijden. Ze zag meteen al aan de jongen dat hij een Imporiaan was. Maar het meisje.. Lea fronste kort haar wenkbrauwen. Iets in haar kon niet helemaal vast leggen wat ze was. Onbewust schudde Lea haar hoofd en uiteindelijk liep ze naar een leeg bankje waar ze zich voorzichtig neer liet ploffen.

Riko kleurde toen ze Juyou's ogen over haar voelde glijden en haar vervolgens onschuldig glimlachend aankeek. Na zijn woorden glimlachte Riko terug. "Wel, dank je," sprak ze vrolijk, nog steeds ietwat terughoudend en verlegen, maar te koppig om het nu nog te laten merken. Ook zij had het meisje zien lopen, maar had er verder geen aandacht aangeschonken.
Yume kleurde net zo hard als Riko, toen Aitori een charmante grijns naar haar wierp. Ze kroop weg achter Riko's schouder, niet goed wetend wat te doen. Riko keek haar even grappend aan.
Toen Juyou weer sprak richtte Riko haar aandacht weer op hem. Toen hij iets vroeg, wierp ze haar blik dezelfde kant uit als Juyou, die staarde naar twee anderen leerlingen verderop die aan het ruzieën waren. "Er hangt inderdaad meer spanning in de lucht vanwege de oorlog," gaf Riko als antwoord terug, "en er lijkt meer ruzie te zijn dan te voren. Het klopt dat er altijd wel wat mensen waren die niet met mensen van andere planeten konden opschieten, maar het lijkt nu erger te zijn. Ik denk dat er er wel door komt, ja," sloot ze uiteindelijk simpel af.
In haar ooghoeken zag Riko het meisje weer die ze eerder had opgemerkt maar geen aandacht had geschonken. Het meisje had even naar hun gestaard en was vervolgens hoofdschuddend gaan zitten. Riko wierp haar blik er even iets beter op en staarde toen ongemakkelijk naar de tafel waar ze aan zat. Was er iets of zo? Ze trok haar wenkbrauwen wat samen.

Juyou had het ergens wel door dat hij Riko met zijn manier van praten in verlegenheid bracht, maar hij wist niet hoe hij op een andere manier met vrouwen zou moeten praten. Ach, niemand leek erg last van zijn soms nogal flirterige gedrag te hebben. Aitori grinnikte in zijn vuistje toen Yume voor hem wegdook, maar hij wist zelf niet zo goed wat hij met de verlegen chara aanmoest. "De oorlog zou buiten de school moeten blijven." zuchtte Juyou zachtjes, waarna hij zijn aandacht weer op Riko richtte en haar recht aankeek met zijn bruinige ogen "Ik hou niet van ruzie, daarom probeer ik ze zo vaak mogenlijk tegen te gaan." daarna liet hij zijn onschuldige glimlach weer even zien. Dit klopte deels wel en deels niet, als hij zelf ruzie had kon hij namelijk best sadistisch zijn en lachen om andermans pijn, maar hij hielt niet van de drukte van ruzies om zich heen. "Ach, zolang wij hier zijn en ons best doen, kan he tniet uti de hand lopen." zei Aitori iets wat uit de hoogte, waanra Juyou hem wat droog van zijn schouder afduwde. Aitori klauwterde weer op zijn schouder en wreef onschuldig over zijn achterhoofd "Gomen."
Ook Juyou had allang gemerkt dat het meisje naar hen gekeken had, maar hij reageerde er gewoon niet op. Als het meisje iets van ze wou weten dan kwam ze maar daar, toch? Misschien zou Juyou later met haar praten, als Riko minder interessant begon te worden. Maar op dit moment vermaakte hij zich nog prima.

[[Pff. En dan ons hier postloos laten zitten. Arme wij. D: Weet je wat, Iss/Ju en ik posten lekker vast verder. Niet te ver, dan kan jij het straks nog overlezen en er weer tussen mengen.
MAAR IK MOET EN ZAL RPEN!! oAo]]

Riko knikte als reactie op Juyou's woorden, "dat moet de oorlog inderdaad," zei ze, "ik heb er sowiezo al niets mee. En ik wil er ook niets mee hebben. Oorlogen zijn naar en ze mogen van mij zo ver weg mogelijk blijven." Ze ging niet in op de opmerking die hij maakte over het niet houden van ruzie. Het was niet dat ze er van hield, natuurlijk, maar ze haatte het ook niet. Kleine ruzies krijgt ze een kick van. Snauwen naar een ander. Vaak wist ze scherp genoeg te zijn om de ander de grond in te boren.
Pas als er ruzie was tussen de mensen waarvan ze hield ging het mis. Nee, daar kon ze absoluut niet tegen.
Dit ging ze alleen niet aan Juyou's neus hangen. Aan die info had hij toch niets.
Riko trok haar wenkbrauwen samen na het spreken van Aitori. "Hm?" Ze wou vragen wat hij hiermee nou precies bedoelde, maar hij sprak al een excuses uit en Riko hield toch maar even haar mond.
"Ahum," kuchtte ze, meer om de 'awkwardness' vanbinnenin haar te verdrijven. Ze wist nu niet meer echt iets te zeggen en bevochtigde haar lippen. "Ken je al veel mensen hier?" vroeg ze uiteindelijk maar, puur om te kunnen praten. Meisjeseigen. Ze wist niet zeker of die zaken haar überhaupt aangingen, maar wat boeide het. Ze moest toch iets zeggen.

Als Juyou zijn nieuwe taak goed uit kon voeren zou hij de oorlog hier inderdaad uit de school kunnen verdrijven, maar dat hoefde Aitori in zo'n eigendunkerige bui niet rond te gaan bazuinen en dat zou hij toch ook echt moeten weten. Hij leunde even met zijn kin tegen zijn samengevouwen handen en keek eventjes rustig voor zich uit. "Nee, niet echt." antwoord ehij op haar vraag, waanr ahij zijn hoofd weer ietsjes scheef liet zakken zodat hij nogsteeds op dezelfde manier kon blijven zitten maar Riko toch nog in haar ogen kon kijken "Iedereen lijkt bang voor me te zijn." zei hij wat onwetend, hij was nogal clueless als het op de verlegenheid van meisjes aankwam. Ookal was het ergens ook waar, er waren veel mensen die niets met hem aanwisten omdat hij een halfje was en daarbij ook nog eens een teethless. Aitori trok even aan een plukje haar en wees richting een groepje kinderen die naar buiten liepen "Als je echt zo oplettend wil zijn mag je gaan." zei Juyou met een wat wegwuivend handgebaartje, Aitori liet even een verontwaardigd zuchtje horne omda thij verwachtte dat zijn mens wel mee zou gaan, maar flitste uitiendelijk toch maar weg. Juyou keek hem eerst oplettend na, maar toen hij zag dat het wel goed ging keek hij weer om naar Riko. Omdat het er waarshcijnlijk ongeïnteresseerd uitzag hoe hij er nu bij zat legde hij zijn handen gewoon plat op de tafel en hielt hij op eigen kracht zijn hoofd omhoog "En heb jij al veel vrienden gemaakt?" vroeg hij uit pure beleefdheid terug, hij wachtte geduldig af op antwoord en liet zijn aandacht op haar pas eventjes afzwakken toen Aitori weer op zijn schouder verdween. "En hoe is het hier eigenlijk op school?" deed Aitori met een schattige grijns weer mee aan het gesprek, alsof hij niet weg was geweest.

Juyou haakte in op haar vraag. "Of ik al..." herhaalde Riko halfjes, "o, ja, zeker wel," knikte ze uiteindelijk, "Ayano is een erg goede vriendin van me, zeker weten, en ik kan het goed vinden met Tadase. Alhoewel ik die laatste trouwens de laatste tijd wat minder contact mee heb?" ze leek de laatste zin als een vraag uit te spreken. Ze tuitte ietwat bedenkelijk haar lippen, maar was al gauw weer terug met haar benen op de grond.
"School is cool," beantwoorde ze Aitori's vraag, "dan bedoel ik niet de lessen op zich natuurlijk, daar ben ik niet zo heel erg fan van, maar school op zich is wel okée. Ik heb er leuke mensen leren kennen."
Riko wilde verder gaan met spreken, maar weerhield haarzelf. Stiekem vond ze de lessen wel interessant, maar ze was goed geworden in meningen van anderen overnemen. Zo kwam men het meest sociaalst over, had ze haarzelf aangeleerd. En anderen vonden lessen op school niet leuk. Dus vond Riko dat ook maar. Of zei ze dat, in ieder geval. Daarbij zag ze veel en verschillende nieuwe dingen, dingen waar ze nooit over zou durven dromen toen ze nog ondergrons woonden op Ilach. Dit kon ze natuurlijk ook niet aan zijn neus hangen.
"Hoe vind jij het eigenlijk hier? Of stel ik die vraag ietwat vroeg voor iemand die hier pas drie dagen is?"

"Ayano?" herhaalde Juyou iets wat verbaasd de naam die ze alseerst genoemd had, daarvoor had hij haar natuurlijk helemaal over haar vriendne uit laten spreken, dat was hoe het hoorde. Je brak niet midden in iemands zin in, zo was hij niet opgevoed. "Ik moet haar binnnen kort nog wat brieven afgeven." legde Juyou zijn verbaasdheid wat vaagjes ui, waarna hij eventjes wat brieven uit zijn zak pakte en deze even liet zien. "Brieven die vanuit Imporan komen worden onderschept door de vijandelijke legers." flapte hij er onbewust wat kribbig uit, dit keer was het Aitori die hem weerhielt nor meer te zeggen door hem aan zijn haar te trekken. Juyou knipperde evne met zijn ogen en glimalchte daarna opnieuw wat onschuldig. Ze lusiterden beide naar het antwoord "Niet?" herhaalde Juyou vragend toen ze zei dat ze de lessen niet echt leuk vond, hij keek even vragend naar Aitori en deze sloeg zichzelf even tegen zijn achterhoofd. Juyou kon soms zo sullig zijn. Toen Riko het op haar beurt aan hem vroeg hoe hij het hier vond dacht Juyou even na "Ik zit hier nog niet zo lang, dus mijn mening staat ngo niet vast." antwoorde hij wat twijfel achtig "Ik vind de lessen interesant, maar over de mensne op school kan ik neit veel zeggen. Jij bent de eerste waar ik een normaal gesprek mee heb."

*LEA KOMT ONLINE MAAR POST NIET D:*
[[wel. Dan ga ik wel weer aan de gang. xd]]

Riko wierp een blik schuin opzij. Ai. Knalde ze daar mooi met haar neus tegen de muur. Deze jongen vond de lessen wél interessant. Hm. Niets laten merken.
"Ach, ik weet zeker dat je meer mensen leert kennen," glimlachte Riko vriendelijk naar Juyou. Riko hield haar hoofd even schuin. "Je zei trouwens dat je Ayano zoekt?" vroeg ze er ietwat verbaasd achteraan. Brieven van Imporan aan de Gadraan? Riko wijfelde eventjes. Zouden ze van die ene blonde kanjer zijn waarmee ze tijdens de excursie mee stond te praten? Riko schudde zachtjes haar hoofd. Dat waren niet haar zaken.
"Wel, als ik haar tegenkom geef ik wel een seintje aan haar dat je haar zoekt," beloofde Riko de jongen.

Juyou glimlachte zijn blije glimlach terug naar Riko "Ja, vast wel." je zou het niet van hem denken, omdat hij erg zelfverzekerd over kwam, maar eigenlijk was hij best onzeker en was hij blij dat Riko op hem af was gekomen. Al zou hij nooit laten merken wie hij eigenlijk van binnen was en als hij dat alsnog ooit zou doen, dan alleen bij mensen die hij al lang kende en waarvan hij weet dat diegene hem niet zou laten stikken. "Eh?" hij brak weer uit zijn gedachten door de stem van het meisje, schudde wat onnozel zijn hoofd waardoor zijn haren nog wat meer in de war gingen zitten dan ze al zaten en keek haar even knipperend aan. "Ja, Ayano." bevestigde hij met een lichte glimlach. Juyou kwam over als een nogal dromerig persoon, wat hij eigenlijk ook was, je zag hem bijna nooit zonder dat hij ergens afwezig naar zat te kijken. "Bedankt!" zei hij met een stralende lach, ja, nu kon hij zijn broertje helpen en dat was dankzij haar. Zonder er bij na te denken had hij haar hand vastgepakt, hie rkeek hij uitiendelijk zelf wat onozel naar en liet hem uiteindelijk lichtjes lachend weer los. Aitori probeerde ondertussen de onzekere chara wat uit haar schulp te krijgen.

"Graag gedaan hoor," glimlachte Riko.
Toen ze echter haar hand in de zijne voelde, keek ze ietwat verlegen zwijgend toe. Juyou leek zelf ook ietwat verbaasd en liet al snel weer los, maar bleef wel lichtjes lachen. Riko besloot maar precies hetzelfde te doen, al gierde de hormonen haar door het lijf. God, waarom heeft u zulke schattige jongens geschapen?
Ze kalmeerde haarzelf en zag in haar ooghoeken hoe Aitori pogingen deed Yume meer op haar gemak te krijgen. Yume, onzeker, keek de chara met lichtrode wangen aan.
Riko keerde zich weer tot Juyou. "Als je wilt, kan ik je nog altijd eens rondleiden op Inferno," bood ze aan, "alhoewel je misschien al wat gezien hebt in deze drie dagen. Als je vragen hebt, kun je ook nog altijd terecht bij mij." Ze knikte een keer, alsof ze het voor haarzelf ook nog eens wilde vaststellen. "Ja."

Juyou merkte wel aan Riko dat ze verlegen werd toen hij haar hand perongeluk vast had gepakt, hij zelf ook, maar je merkte het bij hem gewoon nergens aan, hij was toch niet vanplan om zijn gedrag te veranderen. Hij begon nu juist wat in de smaak te vallen bij de meeste mensen, niet dat het hem erg veel uitmaakte wat anderen van hem dachten, hij had gewoon geen zin meer in vuile blikken en daarom probeerde hij iemand te zijn waar niemand zich aan zou ergeren. Iemand die iedereen zou mogen. "Ja, klinkt leuk." antwoorde hij op haar opmerking om hem rond te leiden. Hij kende deze school nu al aardig goed, maar het kon geen kwaad om zich even door Riko rond te laten leiden. "Als ik genoeg afstand hou, zou je dan asjebliefd wat meer binnen zicht willen komen?" vroeg Aitori, lichtjes glimlachend aan Yume, hij draaide even een rondje in de lucht en keek haar even afwachtend aan, het was makkelijker om te praten als je iemand aan kon kijken. "Het zou zonde zijn als we niet zouden kunnen praten." stelde hij voor zichzelf al hadop vast. Jutou's ogen gignen weer de kantine rond maar ze rustte uitiendelijk op Riko en haar chara.

Yume pruilde haar lippen en keek Riko ietwat hulpeloos aan, maar besloot uiteindelijk Aitori toch maar dat ene plezier te doen. Voorzichtig kroop de chara achter Riko vandaan.
"Okée, cool," gaf Riko als antwoord op Juyou's woorden, de chara's in hun eigen wereld latend. "Ik weet niet of je een voorkeur aan iets geeft om als eerst te zien, anders sjouw ik je mee naar de bibliotheek. Die is A dichtbij en B een van mijn lievelingsplekken, puur omdat ze informatie hebben over alles wat je jezelf maar kan bedenken."
Ja. De bibliotheek was in haar ogen best wel intens. Het had haar verhalen verteld over dingen waar ze nooit eerder van gehoord had of waar ze enkel in liederen over had gehoord. De zee, bergen, vogels, steden, geschiedenis, andere planeten... het had iets magisch voorgesteld en was belangrijk voor Riko gevonden. Als ze ergens naartoe de weg blind naar kon vinden in deze school, dan was het wel naar de bieb.

Toen Yume achter Riko vandaan kwam klapte Aitori zachtjes in zijn handen, eigenlijk wou hij een compliment geven, maar als hij dat zou doen wist hij dat Yume weer weg zou kruipen. Hij dacht even diep na om iets te bedenken om te zeggen wat haar niet in verlegenheid zou brengen en dat was een moeilijke taak voor hem.
Juyou had niet echt aandacht voor de twee chara's en hielt zijn aandacht ook Riko gevestigd toen ze met het idee om naar de bibliotheek te gaan kwam. "Ja, dat lijkt me wel wat." gaf hij toe, hij bleef in haar ogen kijken. "Soms wou ik dat ik gedachten kon lezen." zei hij met een lichte glimlach, hij had geamuseerd toegekeken hoe Riko even in haar gedachten weg was gezonken, het leken goede gedachtes te zijn aan haar blik te zien. Opeens voelde hij een klein tikje op zijn wang en keek dan ook zijn chara even wat verstoord aan, deze wees gewoon richting iemand die hun kant op begon te lopen. Hij sloot zijn ogen kort en draaide gewoon alsof hij het niet gemerkt had zijn hoofd weer richting Riko. Aitori was af en toe wat te veel op zijn hoede, wat natuurlijk niet zo vreemd was als je net uit een oorlog komt. Maar hé, niet alle Gardanen en Ilachielen waren slecht. Daar was Riko voor hem ook één van de bewijzen van. "Wanneer wil je er dan heen gaan?"

Riko kleurde ietwat. Normaal wenste ze mensen alles toe wat hun hartje begeerde (goed, niet in alle gevallen, maar leuke jongens vaak wel), maar in dit geval vond ze het stiekem wel fijn dat hij haar gedachten niet had kunnen lezen. Ze had zich geen raad geweten als bleek dat Juyou haar kreten had gehoord als in 'kyaa! Hij is schattig! en 'oh! Wat een leukerd!'.
Nee. Misschien was het beter dat hij dát nog niet gehoord had.
"Ehm, wel, wanneer het jou uitkomt kunnen we gaan," gaf Riko als antwoord op Juyou laatste vraag. "Ik heb zeeën van tijd, eigenlijk. Een aantal lessen zijn uitgevallen." Ze glimlachte er wat zwakjes achteraan, toch vriendelijk, maar een beetje onbeholpen. Ach.
Ze wierp een schuine blik op de twee chara's, meer omdat ze even niet wist wat te zeggen. Ze zag dat Yume iets dichterbij Aitori was gekomen. Riko merkte dat haar chara iets meer haarzelf op gemak wist te stellen.

Juyou keek, opnieuw geamuseerd, toe hoe Riko rood kleurde toen hij zei dat hij haar gedachten wou lezen en hielt zijn hoofd ietswat schuin. Waarschijnlijk had ze niet eens gemerkt dat er door best veel mensen naar hen gekeken werd en zolang zij er geen last vna had, zou hij er ook niets tegen doen. "Oké, ik ga eerst nog even wat drinken." hij pakte een pakje drinken en probeerde (te vergeefs) het rietje in het pakje te duwen. Uiteindelijk zweefde Aitori er maar heen om het er voor zijn onhandige mens in te doen. Hij liet er ongezien ook een bloodpil in vallen en zweefde lichtjes grinnikend terug naar Yume. Juyou knipperde gewoon even terwijl hij zijn chara met zijn ogen volgde en richtte toen zijn blik weer voor de zoveelste keer naar Riko. Zwijgend nam hij een paar slokken van het drinken, dat wat rodig was door de bloodpil die er in vermengt was. Want ookal was hij een teethless, hij was nog te jong om zonder bloed te kunnen overleven. Hij glimlachte eventjes naar haar en dronk met grote teugen zijn pakje leeg. Deze worp hij in de prullenbak "Lead me the way." zei Juyou, aardig enthousiast voor zijn doen, iets wat hem kinderlijker leek lijken dand at hij eignelijk was en Aitori zuchtte diep. Daarna richtte hij zich op Yume "Ach, ik denk dat we maar met onze mensen mee zullen moeten, niet?" vroeg hij met een knipoog.

[[Stomme rotlaptop heb ik. Hij blijft telkens hangen. :/ ]]

"Tuurlijk," zei Riko bijna mompelend, en zag hoe Juyou een pakje drinken pakte. Ze glimlachte ietwat vertederd toen ze hem zag klungelen met het rietje.
Nadat Juyou het drinken op had en haar enthousiast toeriep, stond Riko op. Yume knikte een keertje als antwoord op Aitori's woorden en zweefde haar 'mens' achterna, die langs Juyou liep en zei: "kom op dan, dan neem ik je ermee naartoe." Ze glimlachte een keer vrolijk bij de gedachte dat ze naar de bieb ging.

[[zullen we dan maar gewoon meteen een topic openen in de bieb? Of loopt moi te veel van stapel? xd]]

Juyou liep naast Riko mee en glimlachte terug toen ze glimlachte, Aitori zweefde eerst ook gewoon achter zijn mens aan, maar was uiteindelijk toch te lui en plofte op zijn schouder. Hij vroeg zich ergens echt af hoe groot de bieb hier was, vast veel groter dan die bij hem thuis.

[Inspiloos + Maak jij het volgende topic aan? ^^]