Eerste schooldag

Onderwerp: Eerste schooldag di jul 26, 2011 1:11 am

Dit was niet echt zijn 'eerste schooldag' sinds hij een aardige tijd geleden ook op deze school had gezeten, maar het was wel de eerste schooldag na zijn terugkomst. Er waren niet veel dingen veranderd op school, behalve dat er wat nieuwe leerlingen waren en de sweer af en toe om te snijden was. Hetgene wat het meest veranderd was dat was hijzelf, maar als hij gewoon weer zou worden wie hij eerst was, zou het dan echt weer hetzelfde worden? Isamu had er een hard hoofd in, hij wist niet hoe de anderen zouden reageren op het feit dat hij een soldaat uit het imporiaanse leger was. Proberend zichzelf meod in te praten herhaalde hij Juyou's woorden weer in zijn hoofd "Doe je best en wees gewoon jezelf! Daarna komt de rest." "Gewoon mezelf zijn..." mompelde Isamu vaagjes in de spiegel die bij de ziekenboeg hing, dat was trouwens de plek waar hij de eerste week moest overnachten, gewoon om te zien of alles het nog goed deed. "Maar wie... Ben ik zelf..?" vroeg hij zich even vaagjes af, zijn chara's werden langzaam wakker en Shiawan zweefde naar Isamu toe om hem op te vrolijken "Ik weet wie je bent!" schreeuwde de chara vrolijk uit "Jij bent Isamu." de blonde jongen keek de chara gewoon even met een glimlach aan en gaf hem uitiendelijk een aai over zijn bol "Shiawan, Ilay, laten we vandaag ons best doen om iedereen te vriend te houden, oké?" Shiawan glimlachte vrolijk en zelfs de meestal norse Ilay kon een lichte glimlach niet onderdrukken "Ja!" gingen deze chara's zo enthausiast mogelijk op Isamu's woorden in en ze hieven alle drie voor even hun vuisten in de lucht. "Maar niet vergeten, je moet jezelf niet te veel onder druk zetten en genoeg eten en drinken." klonk opeens een onverwachte stem van de verpleegster achter hen. Isamu, lichtjes van zijn stuk gebracht omdat hij niet door had gehad dat de vrouw binnen was gekomen, draaide zich om "Ik zal er op letten." Isamu pakte zijn schooltas en liep de deur uit. "Die jongen... Ik maak me serieus zorgen om hem..." mompelde de vrouw bedenkelijk, terwijl ze Isamu na keek.

Isamu zette zonder twijfel zin eerste stappen door de school, zo erg kon het toch niet worden. HEt viel hem wel op dat er veel mensen even over hun schouder naar hem keken en snel weer wegkeken als ze merkten dat hij ze in de gaten had, maar dat was normaal. Hij was hier dan ook al een hele tijd neit meer geweest en hoe hij er nu aan toe was... Hij zou bijna denken dat hij precies het zelfde had gedaan, maar dan zou hij tegen zichzelf gelogen hebben. Het maakte hem niet uit hoe iemand er uit zag, staren was onbeleefd. Toen hij voor de kluisjes stond moest hij even om zich heen kijken, waar was de zijne ookalweer..? Het was erg ongewoon voor hem om de weg kwijt te raken, maar... "Isamu, daar." fluisterde Ilay vanaf onder zijn haren in zijn oor en de chara stak zijn armpje voor enkele seconden tussen het gordijn van haren door om het kluisje aan te wijzen "Dankje." bedankte hij zijn chara mompelend, zodat het niet te veel op zou vallen. Toen hij zijn sleutel in het sleutelgat stak kreeg hij een vreemd gevoel van binnen "Isamu, iemand heeft er mee geprutst." waarschuwde Ilay hem, waar door Isamu op zijn hoede om zich heen keek en uitiendleijk toch het kluisje open deed "Eh?" hij keek verbaasd naar de briefjes die uit zijn kluisje op de grond vielen, hij was opgelucht dat het niet iets ergs was, maar het was wel vreemd... De jongen hurkte even en zijn ogen flitsten met verbazing over de briefjes die met de goede kant naar boven lagen 'monster' 'moordenaar' 'vuile imporiaan' hij rechtte zijn rug weer en bleef bijna als een zombie naar de kaartjes op de gornd kijken. "Ah, Isamu." Juyou liep verbaasd zijn broertjes kant op, keek naar de briefjes en begreep vrijwel direct wat er aan de hand was "Isamu, pak je boek en ga maar naar je les. Ik ruim dit wel op." Isamu knikte zwijgend, gritste zijn boeken uit zijn kluisje en liep verder naar het lokaal. "Kom op, je laat je toch niet door zoiets uit het veld slaan?" probeerde Shiawan Isamu op te vrolijken "N...Nee." ging Isamu er met een lichte glimlach op in "Ik kan niet verwachten dat iedereen me gelijk weer accepteerd."

In de pauze zat hij in zijn eentje aan een tafel, er waren een paar keer wat dappere Imporianen geweest die het waagden om bij hem te komen zitten, maar omdat Isamu alleen strak voor ich uit had gekeken en zwijgend at waren ze weer bij hun vrienden gaan zitten. De kantine leek wel in hokken verdeelt te zijn, aan alle tafels zaten bijna alleen mensen van dezelfde planeten en bij de middelste tafel... Daar zat Isamu in zijn eentje te eten. School was een hell, maar alles was beter dan de oorlog. Daarbij zou hij binnenkort vast wel een les hebben samen met Tadase en Ayano. Zijn chara's zatten af en toe om hem heen tegen hem te praten, maar dat ging het ene oor in en het andere oor weer uit. Op dit moment kon niets hem schelen, helemaal niets...

Onderwerp: Re: Eerste schooldag di jul 26, 2011 5:23 am

"Amore waar heb je nou in vredesnaam mijn schoenen verstopt!" Riep Ayano midden in haar kamer met haar ondergoed,sokken en onderjurk aan "Wat? Die oude dingen?" Zei de Chara die boven op de kast was gaan zitten zodat Ayano haar moeilijk kon bereiken. "Amore?!" Jaja, ik heb ze in de kast gestopt." Ayano trok haar wenkbrauw op. "De kast?" Zei ze betwijfelend. "Ja.." "Ze liggen niet in de klerenkast, net gekeken.." "Nee de schoenenkast.." Ayano keek haar Chara verbijsterd aan. "Schoenenkast??" Herhaalde ze. "Ja, die kast in de badkamer.." "Je hebt ze bij de handdoeken gestopt?!" "Handdoeken?, Nee die zitten in de handdoekenmand.." "De wasmand dus..." Ayano schudde haar hoofd en liep de badkamer in waarna ze de schoenen uit de kast visde. "Amore, vanavond wil ik alles weer op zijn oude plek hebben, begrepen?!" "Jaja, ga jij je nou eerst maar aankleden.." Ayano snoof en risten een rokje van het bed en trok deze aan waarna ze een strak topje er over aan trok. Ayano was helemaal in het zwart gekleed enkel haar sokken waren zwart met wit. Ze trok nog snel een wit vestje aan. Het bijzondere aan dit vestje was, was dat konijnen oren had net zolang als haar haar. Ze grinnikte lichtjes toen ze zichzelf bekeek in de spiegel ze zag er schattig uit, iets wat heel apart was aan Ayano.

Haar eerste lesuur was voorbij en Ayano besloot in het refter haar tussenuur uit te zitten. Op haar kisten met haar handen die aan de konijnenoren wriemelde liep ze sloffend naar het refter. Het grappige was nog steeds dat de mensen haar haast niet herkende en dat beviel Ayano wel. Ze opende de grote deuren naar het refter en keek met haar donkere roze ogen rond. Amore zat op haar schouder en keek ook rond. Ayano's blik bleef hangen bij de middelste tafel. Een glimlach sierde haar gezicht. Ze grinnikte en deed haar kap op en liep terwijl ze naar de grond keek naar de grond waarna ze naast Isamu ging zitten. Je zag haar gezicht niet door haar lila/zilvere haren. Ze was benieuwd of Isamu haar zou herkennen en zo niet zou ze zijn brood stelen om vervolgens weg te rennen en als ze dan geluk had kwam hij achter haar aan. Want omdat ze nog steeds met Tadase had zou ze haar liefde niet in het openbaar kunnen tonen want ze zou het zelf vertellen aan hem en ze wou niet dat een blonde bimbo dat zou vertellen aan hem.

Onderwerp: Re: Eerste schooldag di jul 26, 2011 8:56 am

Isamu keek op toen iets zijn kant op leek te komen, zijn zintuigen waren altijd al scherp geweest, maar de laatste tijd werden ze nog scherper. Hij wist niet echt of hij zich daardoor nou zorgen moest maken of blij moest zijn met zijn nieuwe, verbeterde zintuigen. Het meisje dat zijn kant op kwam zag er schattig uit, dat kwam vooral door de muts met konijnen oren er op. Maar bovenal was ze voor Isamu het toppunt van schattig omdat hij haar meteen herkende, haar glinsterende donker roze ogen, haar manier van kijken, haar manier van lopen, alles... Hij wist meteen dat het Ayano was. Maar het feit dat ze zo gekleed was, het feit dat anderen haar niet konden herkennen, deden hem een beetje twijfelen hoe hij moest reageren. Maar ze ging wel naast hem zitten, dus keek hij maar gewoon vanuit zijn ooghoek haar richting uit en hij liet de eerste niet geforceerde glimlach dan de dag zien. Ookal had hij zich de hele dag door de flauwe pesterijen heen geglimlachd, iedereen die hem kende zou het verschil tussen die glimlach en deze echte glimlach kunnen zien. "Yo" het was het enige wat hij op het moment kon zeggen, omdat hij niet wist of mensen mochten weten dat zei het was. "Oi!" zei Shiawan -die nu vlak voor Ayano's gezicht zweefde- luid, maar toch niet luid genoeg om door anderen dan Isamu en Ayano gehoord te worden "Lang niet gezien!" de chara liet zijn zorgeloze lach zien. Shiawan was erg blij met de komst van Ayano, vooral omdat de aanwezigheid van het meisje Isamu's humeur altidj wat wist op te klaren.