De vlucht naar Inferno.

Een meisje met zilverwitachtig haar stond op het platforum, ze keek achterzich, haar vader, moeder en kleine zusje keken haar aan en zwaaide toen het voertuig dat haar naar Inferno zo brengen arriveerde. Ayano rende even naar haar pa en ma en gaf ze een afscheids kus op hun wang. Ze drukte een kus op het voorhoofd van haar zusje en grijnsde breed. ''Nou ga maar voordat hij zonder jouw vertrekt'' zei haar vader, Ayano grijnsde, ''You don't have to tell me twice, captain'' zei ze met een grijns en pakte haar 2 zwarte koffers op, Gadranen stroomde het voertuig al binnen, Ayano ging er ook langszaam heen, Net voor de deur werd ze geroepen. ''Ayano!!'' zei iemand hijgend. Ze keek naar de jongen voor haar, het was haar broer, Ze grijnsde, ''Wou je toch afscheid nemen, broertje lief'' zei ze met knipperende ogen. De jongen greens en drukte een kus op haar voorhoofd, ''Veel plezier daar met je nieuwe lieve planeet vriendejes'' zei hij overdreven vrolijk. Ayano gaf hem een por, ''Bedankt hé, zal ik zeker doen, ik zal ze wel mee nemen voor de lunch'' zei ze sarcaistisch. Haar broer lachtte en de chaffeur kreunde van ergenis. Ayano greens, ''Iemand heeft veel zin om ons weg te brengen'' Haar broer grinnikte, ''Ga je missen'' zei hij overdreven meisjes achtig en wierp haar handkusjes toe. Ayano barste het uit van het lachen, ''Wie ben jij? Jij bent mijn broer niet wat heb je met hem gedaan'' zei ze lachend. Ze ging naar binnen en stond voor de deur, Haar broer lachtte, ''Die is mee genomen door je lieve vriendjes'' Ayano grijnsde, ''Ik zie je wel in de vakantie'' ze liep verder en ging ergens zitten, helemaal achterin en keek verveeld naar buiten. ''Op naar de volgende ramp'' mompelde Ayano en zwaaide haar familie uit en ze vlogen weg, op naar een andere planeet om de ''kindertjes'' op te halen. Ayano leunde achterover en keek naar buiten. Naar welke planeet zouden ze nu gaan?