De terug keer naar Inferno...

Miss Mizuki had het echter gehad op Ilach. Te veel rook op deze planeet. En daarbij viel er niet veel te vertellen over Ilach. Er was geen natuur waar ze over kon spreken. Enkel steen en dat had Miss Mizuki nu al een aantal keer verteld welke steen soorten hier waren. Zo vaak dat de leerlingen het zelfs konden op noemen in hun slaap.
Miss Mizuki keek een lavaput in en kreeg een rilling over haar rug toen ze daar enkele beesten zag. Kruipers heten die beesten. Hun tong bevatten gif waarmee ze je konden verlammen. Kruipers waren gevaarlijke dieren. Ze aten namelijk vlees en aangezien ze in de putten leefde en daar niet zoveel te vinden was, aten ze zelfs mensen. Normaal zou ze meer informatie hier over vertellen maar dan zouden misschien leerlingen de put in gaan om het dier te bestuderen. En dat wou Miss Mizuki absoluut niet. Want eenmaal in zo'n put kwam je er moeilijk uit. En met die kruipers zou je amper 4 minuten overleven als je krachten nog in hun begin fase was.
Volgend jaar zou het echte werk beginnen voor de meeste. Ze glimlachtte lichtjes en draaide zich om. Ze keek toe hoe het kamp werd afgebroken en de tenten werden in gepakt. De meeste waren blij dat ze terug gingen andere vonden het jammer dat ze niet naar hun planeet gingen maar dat was te gevaarlijk met de oorlog.
Ze zuchtte, waarom moesten ze nou zo nodig oorlog voeren. Ondanks de oorlog net was begonnen werden er op school al groepjes gemaakt. Gadaranen zochten Ilachielen op en Libunnen de Imporianen en Zemfdanen. Ze zou het nog moeilijk gaan krijgen met de Gadranen en Ilachielen aangezien ze zelf van Zemfdu kwamen. Maar Miss Mizuki liet zich niet kisten.
Achter haar klonk gegrom en Miss Mizuki stond stil. Met een ruk draaide ze zich om en keek recht in de ogen van Misa.
Miss Mizuki lachtte stilletjes. ''Heb je honger?'' Misa knikte en ging op Miss Mizuki's hoofd liggen. Miss Mizuki glimlachtte. ''Kom maar we gaan wat eten voor je zoeken..''
Ze liep richting het kamp en haalde wat brood uit de papierenzakken en scheurde een stukje af voor Misa die het gulzig op at.
''Oké, als jullie klaar zijn wil ik dat jullie hier wachten terwijl Master Hidan ons ruimte schip haald om terug te gaan..'' Zei Miss Mizuki luid.
Ze keek naar wat leerlingen die aan het prutsen waren met de tentdoeken. Miss Mizuki draaide met haar vinger en de tentendoek werd keurig opgerold. De leerlingen keken verbaasd toe maar bedankte haar uiteindelijk. Miss Mizuki knikte. Nu was het af wachten tot iedereen klaar was zodat ze konden vertrekken.

Yumiko had samen met Lazlo op een steen gezetten en keek hem af en toe aan.
Haar Chara's keken op toen Miss Mizuki zei dat ze bijna vertrokken. Het ruimteschip naderde en landen achter Miss Mizuki.
Yumiko hief haar hoofd van Lazlo's schouder en keek met een glimlach aan. Hij was blijkbaar trots dat hij hier zat. Toch had Lazlo veel beter kunnen krijgen dan haar. Hij had een volle libuun kunnen krijgen met een hoog status maar inplaats van achter zulke meisjes aan te gaan zat hij naast haar met zijn arm om haar heen geslagen. Z
e giechelde lichtjes en gleed van de steen af waarna ze haar hand uitstak. ''Kom..'' Zei ze met een glimlach.
Elisabeth draaide sierlijke rondjes en pakte Coddy vast waarna ze samen een vreugdes dans deden. Soms leek het net een sprookje. ''We gaan, we gaan, we gaan..'' Zong Elisabeth. Coddy daar in tegen liet het over zich heen komen en zei niets.
Fhai mompelde. ''Fijn, dan moeten we weer naar school, weer lessen volgen...'' mokte ze.
Elisabeth keek Yumiko met grote ogen aan. ''Lees je vanavond een verhaaltje voor?'' vroeg Elisabeth met puppyogen en haar handen smekend voor zich uit. Yumiko grinnikte. ''Welk verhaaltje moet ik voor lezen?'' Elisabeth juigde en draaide opnieuw. Ook Fhai keek met glimogen op. ''Het meisje van doorns!'' riep Elisabeth uit. Fhai en Coddy knikte heftig. Yumiko grinnikte. ''Goed dan.'' Zei Yumiko. Zelf vond ze dat sprookje het mooiste van allemaal. Tenminste die ze tot nu toe had gelezen. Fhai vloog naar Lazlo en begon aan zijn haren te trekken. ''Mee!!'' Zeurde ze terwijl ze aan zijn haren trok. Yumiko grinnikte en keek Lazlo aan. ''Kom je dan naast me zitten in het ruimte schip?'' vroeg ze verlegen aan hem.

Riko kon enkel glimlachen naar Ayano, "ik wil je familie ook wel ontmoeten." Ze was eigenlijk best beniewd naar Ayano's huis en familie. Ze hoopte alleen dat Ayano erop rekende dat Riko niet veel zal kunnen zien op Gadara. Daar was het roetzwartdonker. En hoe goed Riko's originele ogen ook waren, meer dan hele donkere schimmen zou ze toch niet kunnen zien.
Maar ach. Dat zal Ayano wel weten.
Ze piepte bij haar vriendins arm erin en trok haar zachtjes mee naar Miss Mizuki. Daarachter was het ruimteschip al geland.
"Kom je naast mij zitten? Of zoek je Tadase op?" vroeg Riko aan Ayano. Het maakte haar niet veel uit. Ze was allang opgelucht dat ze eindelijk haar verhaal had kwijtgekunt en dat zowel Ayano als zij beide aan elkaar hadden verteld er voor elkaar te zijn. En Riko besloot dat Ayano en Tadase misschien ook wel wat met elkaar te spreken hadden.
Misschien niet, natuurlijk. Ze liet het geheel aan het meisje zelf over.

Ayano glimlachtte. ''Mooi dat is dan geregeld.'' Zei ze met een glimlach. ''In de vakantie ga je met mij mee naar Gadara..'' Zei Ayano met een glimlach.
Ayano zou wel rekening met haar houden aangezien Ayano wel kon zien op Gadara. Ze zouden over de verlichten paden lopen en het laatste stuk zou ze zelf verlichten met haar paarse energie.
Ze keek even naar hun armen. Ze keek er eerst heel raar naar maar uiteindelijk glimlachtte ze breed. Samen liepen ze naar het ruimte schip.
Ze keek Riko weer aan toen ze haar iets vroeg en keek om zich heen. Ze zag Tadase niet en ach wat maakte het uit. Ze zag hem wel op school. Ze grinnikte even.
''Ik kom wel bij jou zitten en als Tadase naast me wil komen zitten, dan uhmm... Heeft hij pech.'' Een licht grijnsje sierde haar gezicht. ''En anders ga ik wel op zijn schoot zitten of hij op die van mij, al denk ik dat andersm beter is. Maar ik zal wel naast je blijven zitten.'' Zei Ayano met een lichtje grijns.
Ayano was blij dat ze een vriendin had als Riko, ze konden hun verhalen aan elkaar kwijt en deze schooljaren zouden ze nog veel plezier maken dat was één ding wat zeker was. Misschien zouden ze zelfs de school onveilig gaan maken. Maar dat zagen ze dan wel weer.
Ze had aardig wat dingen te bespreken met Tadase dat was zeker. Maar aangezien hij er niet was kon ze dat niet. Ze zou hem ooit nog wel eens spreken en daarbij kon ze altijd naar zijn kamer gaan als ze tenminste te weten was gekomen waar zijn kamer zich precies bevond.

[[wacht ---- ik ga zo eerst posten met Laz. Want die laat ik depressief vallen op dit moment. Eerst nu effe Riko. Het is toch superkort. En hierna Laz. Let op.]]

Riko grinnikte bij wat Ayano voorstelde en stelde haarzelf voor hoe Tadase bij Ayano op schoot zou komen te zitten. "Ik denk zelf dat de eerdere optie, waarbij jij bij hem op schoot gaat zitten, inderdaad beter werkt," besloot ze uiteindelijk. Vrolijk dat Ayano naast haar kwam, viel het haar op dat ze Tadase niet eens in de buurt was. Waar was hij eigenlijk in hemelsnaam? Ze had hem al een tijd niet gezien.
"Kom op," zei ze tegen Ayano, "we gaan dat ruimteschip eens in," Riko keek er even na, "het ziet er overigens veel comfortabeler eruit dan die rare vogels waarmee wij van Zemfdu naar Ilach vlogen."

Lazlo bleef nog even op de steen zitten en keek neer op Yumiko. Mooie Yumiko. Lieve Yumiko. Waarom kon hij niet gewoon eeuwig met haar blijven zitten? Of eeuwig naar haar blijven kijken? Hij zou zijn hele leven met haar kunnen blijven. Al was het maar dromen.
Toen Fhai echter aan zijn haren trok, werd hij terug op de wereld gebracht. "O, maar natuurlijk Fhai," verontschuldigde hij zich tegenover de kleine Chara, "ik kan een meisje zoals jou toch niet alleen laten gaan? Naar school? Dat zal je nooit lang vol kunnen houden, in die hel."
Kjell en Yentl vlogen rare rondjes om Lazlo's hoofd en Yentl, het racemonstertje van de twee, vloog naar Fhai toe en greep haar vast. Weg van Lazlo's haren, die een gemakkelijke prooi was voor Fhai.
Lazlo nam de hand van Yumiko aan en gleed van de staan. "Tuurlijk kom ik naast je zitten," antwoorde hij Yumi verlegen, "wat dacht je anders?" Hij glimlachte vriendelijk en breed naar Yumi. "Kom gauw. Gaan we een plaatsje in het ruimteschip voor ons tweeën zoeken."

Ayano glimlachtte en knikte uiteindelijk. Ze ging het ruimteschip in en keek even rond. Achterin was nog plek vrij. Ayano snelde er naar toe en zag dat een ander tweetal daar wou gaan zitten. Ze gromde even.'
''Als je leven je lief is zal ik een andere plek zoeken..'' Zei ze kill. Het tweetal schrok en ging snel ergens anders zitten aangezien ze niet zatten te wachten op een boze Ayano.
Ayano ging zitten bij het raampje en keek naar Riko die rustig kwam aan gewandeld.
Ayano zwaaide met een grijnsje en wees naar de plek naast haar waarna ze noncholant haar benen optrok op de stoel en even naar buiten keek.
Toen iedereen zat hield Miss Mizuki nog een toespraak en telde de leerlingen. Toen Miss Mizuki zeker was van haar zaak sloten de deuren en Miss Mizuki ging zitten.
Ayano nam wat kauwgom in en hield het voor Riko zodat zij ook een kauwgompje kon pakken. Dit was voor het opstijgen aangezien er veel druk op je oren kwam en Ayano had geen zin om de heletijd gefluit te horen.
Het schip steeg op en Ayano keek naar Riko toen ze eenmaal in de lucht waren. ''Zeg? Wat denk je er van dat we eens met een hele groep naar de stad gaan? Misschien vind je wel een leuke jongen..'' Zei Ayano met een grijnsje en gaf Riko een por.
Ayano had namelijk besloten vrolijk te doen en niet aan haar problemen te denken. Er waren ergere dingen in het leven en nu was het gewoon een goed idee om Riko op te vrolijken zodat ze niet meer hoefde te denken aan Ilach.

Riko plofte vreselijk onvrouwelijk naast Ayano neer. Niet dat het haar balde. Ze nam het kauwgompje van haar vriendin aan en trok een been op die ze neerplante op haar stoel. Haar arm om dit ene been geslagen, stak ze het kauwgompje in haar mond.
Ayano praatte en Riko richtte haar aandacht op haar. "De stad?" Riko kon haar enthousiasme nauwelijks onderdrukken. "Leuke jongen?" Daar was Riko ook wel voor te porren. Jongens. O ja.
Riko wist haar vrolijkheid toch niet helemaal te weerhouden haar over te nemen en ze slaakte heel zacht een klein gilletje van blijdschap. "O zeker wel," grijnsde ze en ze keek Ayano blij aan, "dat lijkt me keigaaf. Ik ben nog nooit echt in een stad geweest."
Riko zakte weer terug op haar stoel. "De stad. Ja. Dat lijkt me echt koning."

[[waarom? Waarom post ik zulke korte posts? Renske.... D:]]

Fhai bloosde maar bleef toch maar aan zijn haren trekken alsof ze hem dan verder kreeg. Coddy keek zwijgend toe en ging Op Yumiko's schouder zitten.
Yumiko keek even naar Coddy en glimlachtte even waarna ze hem een lichte aai gaf over zijn hoofd. Elisabeth zoefde om Yumiko heen en liet zich uiteindelijk neer zakken op Yumiko's hoofd en pakte daar haar paarse haren vast.
Yumiko grinnikte en keek toe hoe Fhai aan Lazlo's haar bleef trekken maar door Yentl werd weg getrokken. Fhai spartelde en begon met beide armen te zwaaien. Elisabeth daar in tegen had haar ogen op Kjell gericht. ''Laat me los! Laat me los!'' Riep Fhai spartelend.
Yumiko keek hoe hij haar hand werd vast gepakt werd door Lazlo en bloosde lichtjes.
Ze trok Lazlo mee naar het ruimte schip en hield zijn hand vast. Alsof Lazlo al van haar was. Maar dat was natuurlijk niet zo. Mocht ze willen. Maar dat zou nog wel een lange tijd duren.
Yumiko had gezegt zijn orinsess te worden als hij een wit paard en een kroon had. Ze grinnikte om het idee op zich. Maar stel dat Lazlo haar zou vragen? Dan zou ze onmogelijk nee kunnen zeggen. Niet tegen hem. Hij was zo lief namelijk. Zo knap. Ze schudde haar hoofd en kwam weer in de realiteit.
De meeste keken raar naar haar of naar Lazlo. Maar Lazlo had gezegt dat ze daar niet op moest letten dus dat deed ze dan maar niet. Alles voor hem.
Ze ging het ruimteschip binnen en ging zitten.
Eenmaal toen ze zat legde ze haar hoofd op zijn schouder en hield ze zijn shirt vast terwijl ze op stegen.
Ze zouden over er zou wel weer zijn aangezien Ilach niet zo weer van Libunno af lag.
Miss Mizuki hield een soort toe sprak over wat ze op school zouden aan treffen en over de nieuwe lessen die ze in petto had voor de leerlingen.
Ze had het ook over iets wat Yumiko echter wel interseerde en dat was de transformatie. De samen smelting van haar en haar Chara. Maar daar voor moest haar band met haar Chara's echter worden versterkt en zou ze controlle over hun moeten zien te krijgen.
Fhai zou het moeilijkste worden aangezien ze daar geen controlle over had. Wel over Elisabeth en Coddy. Maar met Coddy had ze nog geen echte goede band op kunnen bouwen. Met Elisabeth wel maar dat kwam omdat Coddy haar gadranen kant was en Elisabeth haar zemfduanen kant. Fhai daar in tegen was haar dappere, koppige & moedige kant. Een stoere kant van haar. Maar Fhai leek af en toe net een tomboy...

Lazlo sloeg zijn arm om Yumiko heen die zijn hoofd weer opnieuw op hem liet rustte, en glimlachte toen hij haar hand voelde vast klemmen aan zijn shirt. Zweven, dat deed hij. Hij was al eerder opgestegen dan alle andere mensen in het ruimteschip, hij was al in de wolken. Hij verstevigde zijn omhelzing om Yumi.
Hij boog zich naar haar oor toe. "Klopt het trouwens dat je vanavond voor de Chara's gaat voorlezen?" vroeg hij haar fluisterend, omdat Miss Mizuki net haar stem wou verheffen om te spreken, "mag ik dan ook voorgelezen worden door je?"
Hij luisterde half naar Miss Mizuki, maar toen ze begon over Chara Change, ging zijn volle aandacht naar de docente. Transformatie? Klopte het wat hij hoorde? Het versmelten van jou en je Chara? Lazlo trok zijn wenkbrauwen ietwat nieuwsgierig op. Dat was interessant. Lazlo had wel ervan gehoord maar nooit een gezien of meegemaakt.
Bedenkelijk streelde Lazlo Yumi's haar. Hij was te ver in zijn gedachten om nog iets meer van Miss Mizuki's aankondigingen te volgen.

[[[GELUKT *3* Eindelijk! Mijn laptop is niet blijven hangen! Godzijdank!]]]

Ayano grinnikte. ''Dan gaan we als we weer op school zijn, het weekend naar de stad. Dan gaan we wat jongens spotten, hebben we wel verdient na deze excursie..'' Zei Ayano lachend en wiebelde met haar wenkbrouwen.
Ze keek naar Miss Mizuki die weer sprak over Chara's en Ayano trok haar wenkbrauw op toen ze sprak over de transformatie. Ze grinnikte even en keek naar buiten.
Buiten waren duizende sterren te zien en Ilach was al ver achter hen. Ze zouden er zo wel zijn.
Ze keek naar voren en zag al hoe Libunno al in zicht kwam.
Ze waren er al bijna. Dat was mooi want ze begon al naar school te verlangen.
En dat was heel erg gek, voor iemand als Ayano.
Hoe erg ze ook naar haar thuis planeet verlangende op school had ze het erg naar haar zin.
Al miste ze Isamu wel. Maar hij had beloofd terug te komen en Ayano geloofde in hem na alles wat Riko had gezegt.
Ze was eigelijk blij dat ze een vriendin had als Riko.
Ze zuchtte even en keek naar Riko.
''Zeg?'' ''Als we op jongens jacht gaan hé...'' ''Op wat voor soort jongens val je dan?'' vroeg Ayano met een grijnsje.

Riko legde haar hoofd ongeïnteresseerd in haar nek, achter op de leuning van de stoel waarin ze zat, terwijl ze lui luisterde naar Miss Mizuki's woorden. Transformatie met Yume? Ha, dat werd nog lachen. Yume was erg relaxed en soms zelf sloom. Dat zou een hele verandering voor Riko zijn. En misschien zou ze de vossenoortjes meepikken. Riko met vossenoortjes. Want wie kickte er nou niet op vossenoortjes? O, en de vossenstaart. Dat zou ook nog een smexy apeal zijn.
Riko trok haar wenkbrauwen samen. Ja. Dat wordt nog wat.
Riko blies een kleine bel met de kauwgom die ze van Ayano gekregen had. Nee, ze dacht niet dat het in haar geval veel zou worden. Maar wat maakte het uit? Ze ging met Ayano naar de stad! Beter dan dat kon niet. De stad, de stad, de stad. Ze was zó blij.
Riko rolde haar hoofd opzij en zag Ayano naar buiten kijken. Sterren. Heel veel sterren. Riko kwam overeind en hing zowat over haar vriendin heen om ook naar buiten te kunnen kijken. "Wauw!" sprak ze enthousiast van verwondering. Dat was mooi. "Zijn we er trouwens al bijna?"
Toen Ayano opsprak, keek Riko haar met ietwat getuitte lippen aan. "Op wat voor jongens? Heel veel jongens. Vooral als ze stoer zijn, of in ieder geval zo eruit zien, of als ze iets mysterieus over hen heen hebben. Niet van dat neppe gedoe, natuurlijk. Dat hoeft van mij ook niet. Ik vind het ook fijn als ze zichzelf zijn. En als ze er schattig uitzien. En als ze langer zijn dan mij, maar dat moet niet al te moeilijk zijn met mijn lengte," bij dit laatste stak ze dwaas haar tong uit en sprak ze gewoon verder, "en we moeten samen leuke dingen kunnen doen. En hij moet romantisch zijn. En gezellig om mee te praten. En humor hebben. En aan sport doen, of eventueel sport leuk vinden..."
Riko stelde veel te veel eisen, maar ze praatte gewoon door. Halverwege sloeg ze haar mond maar dicht. Waar ze al die spontane energie ineens vandaan had gehaald wist ze ook maar half. Waarschijnlijk omdat Ayano haar zo opgevrolijkt had en haar ook nog eens had beloofd naar de stad te gaan.

Ayano keek nog steeds rustig naar buiten terwijl er afentoe het knappende geluid van een kauwgombel was te horen. Ayano had lang moeten zoeken naar deze kauwgom want dit was wel gadraanse kauwgom met bosbessen smaak die het langst bleef zitten. Aardbei en bosbessen waren haar favorite vruchten.
Een zucht ontsnapte uit haar mond terwijl ze Libunno steeds groter zag worden, ze schatten nog zo'n 5 minuten voordat ze er waren. Niet dat Ayano dat erg vond. Even keek ze om zich heen. Ze had Tadase ook niet gezien in het ruimte schip. Hij zou wel vooraan zitten. Ze stond op en keek net over de stoelen heen. ''Ayano, wil je zo vriendelijk zijn om weer te gaan zitten..'' Ayano keek nog steeds rond om te kijken of ze Tadase zag, maar die zag ze niet door al die hoofden en stoelen. ''Ayano, ik vraag het niet voor een derde keer..'' ''Ja, Miss Mizuki..'' Zei Ayano waarna ze ging zitten. Ze rolde lichtjes met haar ogen, waarom waren er nou altijd mensen die het moesten verpesten.
Niet lang daarna voelde ze iemand op haar leunen, eerst wou ze kijken wie dat dan wel niet was maar ze zag dat Riko naar buiten keek en over haar heen hing om naar buiten te kunnen kijken. Ayano grinnikte lichtjes, bij haar vraag trokken haar wenkbrauwen even samen en keek ze bedenkelijk naar buiten. ''Ik denk dat we zo wel gaan landen..'' Zei Ayano. Net toen ze dat had gezegt ging er een lampje branden voorin dat betekende dat ze hun riemen vast moesten doen omdat ze gingen landen. ''Of ik weet wel zeker dat we nu gaan landen..'' Zei Ayano met een scheve grijns.
Ayano luisterde geintersserd naar haar eisen en lachtte stilletjes na afloop van haar eisen toen ze dichtklapte. ''Je heb wel veel eisen, maar we vinden wel iemand, denk ik..'' Zei ze met een scheef lachje. De stad zat vol mogelijkheden, dus waarom zou Riko geen jongen daar kunnen scoren. Als zij dat ook kon moest Riko dat ook kunnen. Het lampje ging uit en Ayano maakte haar riem los en stond op. Miss Mizuki deed de deuren openen en de leerlingen stroomde naar buiten. Ayano zuchtte diep en liep achter Riko aan naar buiten. Eenmaal buiten moest ze haar ogen dicht knijpen want ergens deed de zon hier nog steeds pijn aan haar ogen maar niet zo erg als de eerste dat ze hier kwam. Toen had ze zelfs haar zonnebril op moeten doen van haar ouders. Ze grinnikte bij het idee maar wachten tot ze haar spullen weer in handen had en ze weg konden gaan, naar hun kamers om op te ruimen en uit te rusten want na het weekend ging alles weer van start. Ze keek naar Riko en wachten tot zij ook haar spullen had zodat ze samen terug konden gaan naar hun kamer.