[Tadase] Terug van het gevecht

Ayano had een arm om Tadase heen geslagen en ze strompelde nu samen naar de ziekenzaal. Hopelijk mankeerde Tadase niets. Ze duwde de deuren open, een paar witte ziekenbedden stonden op een zij, Ayano strompelde naar een van de bedden en duwde Tadase voorzichtig op het bed. Ze glimlachtte kort. ''Ik ga even een zuster halen'' zei ze rustig. Ze drukte een kusje op zijn voorhoofd. ''het was een goed gevecht'' zei ze liefjes. Vervolgens liep ze weg naar het kantoortje om een zuster te halen die even later achter haar aan kwam hobbelen. Het was een oud dametje maar had wel ervaring met haar vak. ''Ahh gut,Jullie jeugd toch, jullie kunnen nooit verzichtig zijn'' Ayano schudde grijnzend haar hoofd toen ze achter de zuster stond en maakte een draaiende weging naast haar slaap. De zuster leek het echter niet op te merken, ''Waar heb je pijn jongen?'' vroeg ze vrouw aan hem. Ze keek naar hem en Ayano zuchtte, ''Wild u naar zijn longen kijken?'' vroeg Ayano maar. De zuster keek haar chagerijnig aan en richtte zich weer op Tadase, ''Doe je shirt en je jas uit dan kijk ik naar je longen'' De zuster liep weer weg om de juiste instrumenten te halen. Ayano keek toe en ging op een stoel zitten.

Met een diepe kreun boog hij zich voorover en deed wat de zuster vroeg. Hij had altijd al last van zijn longen gehad. Toen hij zijn mauw loze shirt uitdeed zag hij dat zijn schouder waar Ayano hem had geraakt gans blauw met donkere plekken was. Hij bekeek het eens goed en bleek gefacineerd. "Nou, Mijn pannenkoeken hebben toch mooi geholpen." Hij toen hij weer ging liggen. Hij moest lachen maar stopte na dat hij voelde dat lachen geen goed idee was. Een harde hoest met veel zwarte rook ontsnapte zijn mond. Het oude vrouwtje kwam weer aan geschuifeld als een pinguin. "Kijk, daar heb je je beste vriendin." Zei hij om lollig te doen naar Ayano. Zijn hoofdband deed hij uit. daar had hij een wond van met zijn hoofd tegen de wand van de lavaput te knallen. Gelukkig droeg hij die. Anders had hij nu een hersenschudding. Hij was namenlijk in volle kracht tegen het ding aan gepletterd.

Ayano lachtte lichtjes, ''Je bent niet goed wijs, Tadase'' Zei ze lachend. ''Maar je gaat toch wel pannekoeken voor me maken hé'' zei ze met een pruillipje. Ze keek hoe de zuster boze blikken naar haar toe wierp, ''Gadranen'' hoorde ze haar sissen. Ayano trok haar wenkbrouw op, ''Uhmm schat, als je gadranen zo haat, waarom ga je dan niet met pensioen, je heb er de leeftijd voor'' zei ayano met een grijns. De vrouw keek haar woedend aan, ''Ik ben 35 jaar'' gromde ze. Ayano begon stilletjes te lachen, ''Wauw, je lijkt nu al een oude taart, hoe zou je eruit zien als je 80 zou zijn'' De zuster begon te ayano te snauwen die haar lach niet kon inhouden. ''Als je zo doorgaat help ik je vriend niet'' snauwde ze. Ayano keek haar aan en trok haar wenkbrouw op, ''Dat kost dan u baan, heeft u dat er voor over?'' vroeg ze met een grijns. De zuster ging mokkend verder en zei niets meer tegen Ayano die nu aandachtig keek wat ze deed. De zuster ging weer even weg en Ayano keek naar hem, ze keek naar zijn schouder en beet op haar onderlip, ''Uhmm als ik iets voor je kan doen dan moet je het zeggen oké'' zei ze zachtjes.

"Jij kan altijd iets voor me doen" Zei hij uitlokkend. Hij keek naar het pladfond. "Wat een griezel, die dame. Ze kijkt me zo eng aan" Zijn mond ging open maar sloot hem weer. Lachen hield hij achterwegen. Ayano zat naast hem. Hij was jaloers. Haar benen waren in godelieves naam verbrand en het zag er beter uit dan zijn schouder. '...Doorgaat help ik je vriend niet' Herhaalde hij in zichzelf. Wat bedoelde ze daar mee? Tadse schudde zijn hoofd heen en weer om de gedachte weg te werken. Hij keek naast zich en bekeek Ayano eens goed. 'Ze is toch niet lelijk, die Ayano. Verre van zelfs" Dacht hij en kreeg een rode blos op zijn wangen waardoor de dame die net binnen strompelde weer weg ging om een washandje te halen. "Oh god! Nu heeft hij ook nog koorts" Riep ze bezorgd."Nieuw personeel is nodig" proestte hij.

Ayano keek hem vragend aan, ''Altijd?'' herhaalde ze. Daarna greens ze, ''Wat kan ik dan voor je doen'' zei ze uitdagend. Ze moest lichtjes lachen toen hij de zuster uitmaakte voor griezel. Ayano keek hem aan, ze hoorde zijn gedachten, die was ze vergeten uit te schakkelen nadat ze hadden gevochten, een blos verscheen op haar wangen en ze keek snel weg, hopelijk had hij het niet gezien. De zuster kwam weer binnen en na wat Tadase had gezegt barste ze in het lachen uit. De zuster keek haar aan, ''Ík ben tenminste bezorgt om je vriend, van jouw kunnen we dat niet zeggen'' snauwde ze. Ayano trok haar wenkbrouw op, maar zei niets meer, ze had geen zin in ruzie met die oude taart. Ayano mompelde iets onverstaanbaars. Ze begon een lichtte hekel te krijgen aan die vrouw. De zuster kwam terug met een washandje en legde die op zijn hoofd. Daarna legde ze haar handen op zijn borst en Ayano trok haar wenkbrouw op, wat was dat wijf aan het doen? Haar proberen jaloers te maken, wat stiekem eigelijk wel lukte. De handen van de vrouw begonnen te gloeien, helende krachten... Toen de vrouw haar handen van zijn borst afhaalde kwam er allemaal zwarten rook uit. De rook werd in een pot gestopt en de vrouw ging weer weg om de pot weg te brengen.

Toen de pot weg was kwam ze weer terug. "Over een half uurtje kan je normaal gezien weer verder, enkel L.O zal je moet laten. Tadase had eerder zin om hier te blijven liggen hij wist perfect hoe hij dat moest doen. " Oh, mevrouw. Het washandje helpt niet! Mijn hoofd doet zooo véél pijn!" Je kon het neppe er zo van afschrapen. Het vrouwtje haalde het washandje weg en hield het onder de kraan. "Acteren is een zwakte punt" Zei hij met een dom gezicht. "En wat jij kan doen..." Hij was van plan haar een beetje uit te lokken. "...Is voor mij een raadsel en voor jou een weet..." Zei hij en had er plezier in. Toen de vrouw terug kwam gaf ze hem een kus op zijn voorhoofd en legde het washandje er boven op. "Weg jij! snauwde ze naar Ayano. "Hij heeft rust nodig!" En liep zelf stampvoetend weg. Tadase wreef vol walging over zijn voorhoofd en deed het gebaar dat ze moest blijven zitten.

Ayano schudde lachend haar hoofd, acteren kon hij echt niet. Ze grinnikte eventjes toen hij zei dat het voor een raadsel was en voor haar een weet. De zuster gaf een kus op zijn voorhoofd en Ayano kreeg een steek, ze was best jaloers maar liet dat niet merken. Er werd tegen haar gesnauwd maar Ayano bleef gewoon zitten. De zuster stampvoeten weg, Tadase wreef over zijn hoofd en Ayano grinnikte zachtjes. Ze stond op en hing boven hem hangen. haar lokken vielen naar voren. Ze grinnikte even en drukte een kus naast zijn mond. Ze grijnsde breed. ''Dat wijf mag mischien proberen mij jaloers te maken en me weg te jagen zodat ze alleen is met jouw maar dan kent ze me nog niet goed'' zei ze zachtjes. Ze kwam gevaarlijk dichtbij ''Kan ik nog wat doen voor je?'' vroeg ze aan hem met een licht glimlachje. Ze was van plan hem een beetje uit te dagen dus ze nam een beetje afstand. ''Maarja, ik snap best dat zo'n verpleegster veel leuker is dan ik, dus laat ik maar gaan, dan kunnen jullie lekker klef doen'' zei ze met een grijnsje.

"ayano blijf hier, er is geen haast, Die hotte dertiger mag dan leuker zijn dan jou maar je hebt nog iets van me te goed." Zei hij kalm. Hij pakte haar hand en trok haar dichter bij. Hij liet haar hand los en sloeg het om haar middel. Hij trok haar bij zich en gaf haar een zoen. Haar lichaam voelde warmer aan als voorheen of was het gewoon zijn ketting die ijskoud op zijn blote borst hing waardoor zij warmer werd.Tadase plaatste zijn andere hand op haar achterhoofd waardoor ze nog dichterbij werd gedrukt. " De dame keek de hoek om en stapte toen morrend weg. Tadase had Ayano, en wou haar niet meer los laten.

Ayano trok haar wenkbrouw op, ''Wat heb ik dan te goed van je?'' vroeg ze aan hem. Maar voordat hij antwoord kon geven werd haar hand vast gepakt en werd ze dichterbij getrokken. Ayano zei niets, ze wachtte af wat hij zou gaan doen. Maar voordat ze door had wat hij wou gaan doen voelde ze zijn lippen op de hare. Ze bloosde. maar toch voelde ze zich ongemakkelijk, ze hing over hem heen, dat was ze niet echt gewend. Terwijl ze haar lippen op die van hem hield klom ze een beetje over hem heen. Ze draaide zich zodat hij nu boven haar hing, veel beter vond ze. Ze haalde haar lippen van de zijne af met een blos op haar wangen. Ze legde haar hand op zijn wang, ''I love you'' zei ze liefjes. Haar ogen schitterde een beetje en drukte haar lippen weer op die van hem. De verpleegster kuchtte even maar Ayano haalde haar lippen niet van de zijne af. Ze had haar ogen gesloten en haar hand streelde zijn rug. Voor het eerst voelde ze wat liefde, niet de kille liefde van haar ouders of haar broer en zusje maar echte liefde voor een jongen. En die jongen zag ze in Tadase. ''Fuck de prins op de witte paard, die jongen in de ziekenzaal was veel beter'' zei ze zachtjes tegen Tadase toen ze haar lippen van de zijne afhaalde.

"Het witte paard steek ik liever in brand." zei hij droogjes. Omdat hij zo dicht bij Ayano lag, Kon hij perfect in haar ogen kijken. Ze schitterde en waren fel rood. Tadase zonk langzaam weg in haar ogen en hield haar stevig vast. Haar lichaam was tegen het zijne gedrukt en de pijn van zijn schouder was hij helemaal vergeten. Hij streek met zijn vinger over haar kin en kon zijn ogen niet geloven, Ze was prachtig en van hem. Toen zijn hand door haar haar ging leek het zachter dan ooit te voren. Eerst de auto en nu de ziekenzaal. Dat was tenminste wat origineler dan een wit bankje in een rozen veld. Tadase keek vanuit zijn ooghoek naar de gsm die hij vast hield. Hij drukte langzaam op het rode knopje. 'Are you sure you want to delete this message?' Nogmaals drukte hij op de rode knop. 'Message drom 'vader' deleted' Hij glimlachte en kuste haar weer, dit keer met het beste gevoel van de wereld. Tadase was gelukkig.

Ayano grinnikte, ''Zolang je mijn raaf maar niet in de hens steek vind ik het best'' ze greens en keek diep in zijn blauwe ogen, haar hart klopte sneller, ze kon niet geloven dat Tadase iets voor haar voelde, Tadase was knap, grappig en kon je leven tot een nachtmerrie maken vooral met gevechten ging hij tot het uiterste, dat mocht Ayano erg, ze viel niet op zwakkelingen die ging ze uit de weg of ze roosterde ze met haar paarse energie. Zijn hand ging door haar haar, waardoor het losser ging, binnen een paar tellen was haar haar helemaal los. Ze glimlachtte naar hem, hij delete iets op zijn telefoon, een sms van zijn vader... Een grijns sierde haar gezicht, ze zoende hem teder en liet haar hand in zijn haren. De verpleegster was geirriteerd dat was duidelijk. ''Hij heeft rust nodig!'' gromde ze naar Ayano. Ayano haalde haar lippen van de zijne af en keek naar de verpleegster, ze grijnsde, ''Nou waar wacht u dan op, ga u kantoortje in en laat ons met rust'' zei ze met een licht grijnsje. De verpleegster was woedend en sloeg de deur met een klap dicht. Ayano keek naar Tadase, ''Ik hou er niet zoveel van als mensen je storen'' ze grinnikte. ''Maar uhmm vond je die verpleegster echt knapper?'' vroeg ze met een pruillipje

Tadase voelde zich warm en dacht hij hier nog wel een uitdagend kat en muis spelletje van kon maken. Met een diepe zucht en een kreun stond hij op en wikkelde het verband rond zijn blote boven lichaam. Hij rekte zijn armen en ging voor de deur gaan. "Ik bedenk me ineens dat ik nog ergens naar toe moet." Zei hij gelogen. Hij liet expres zijn jas, T-shirt en gsm hier en legde zij hand op de klink. Klaar om te vertrekken. "Wees gerust dat ik jou liever heb dan dat naar medicijnen ruikend varken daar." En hij wees naar de het gangetje. Hij draaide zich nog een keer om en keek naar Ayano's benen. Nog een kleine wond was te zien op haar enkel. "aangezien je zo snel beter word, Raap ik je de volgende keer niet meer op als je benen verschroeien als haar op een hete bakplaat" Zei hij en kon eindelijk weer lachen. Hij stond nog steeds voor de deur.

Ayano ging staan en trok haar wenkbrouw op toen hij zei dat hij nog ergens heen moest. ''Uhmm waar heen als ik vragen mag?'' ze keek naar zijn ontbloten lichaam en bloosde, ze keek eventjes weg, ''Ik zal als je weg gaat wel een shirt aan trekken'' ze keek hem weer aan met nog steeds een blos op haar wangen. ''De kans dat je de blonde bimbo's dan van je af moet slaan als je zo naar buiten gaat is groot'' ze glimlachtte glimlachtjes. Ayano keek Tadase aan en schudde langszaam haar hoofd, ''Vampiers genezen van alles maar je kan ze alleen doden door een staak door hun hart heen te boren en ze daarna te verbranden'' ze zuchtte even. ''Dus nog bedankt'' zei ze zachtjes. Haar hele leven lang had ze nooit iemand bedankt zelfs haar ouders niet. Ze keek even weer naar zijn ontblote boven lichaam als ze zich niet kon bedwingen zo ze nog flauwvallen of erger ze zou mischien wel kwijlen. Goddelijk.... Ja dat was zijn lichaam.

Tadase bleef verstomt staan. "Je hebt gelijk" Zei hij nog even droogjes. Hij ging weer terug en deed z'n shirt aan. Hij ging zijn ziektebed pasje weer terug geven aan het ziekenvarken en ging weer voor de deur staan. "Ik zie je ooit nog wel eens" Zei hij weer even droogjes en uitdagend toen hij dan de deur achter zich sloot. Voor dat hij dat had gedaan had hij nog vlug naar haar geknipoogd. En liep nu op weg naar iets en niets. Hij had zit om zijn benen te strekken en een frisse neus te halen. Waar wist hij niet, daar zou hij wel achter komen. Tadase dacht na. Heel lang en diep.

[tadase out toppic]

Ayano bleef een beetje versufd zitten, ze keek Tadase na. De verpleegster kwam het kamertje uit en begon te schelden dat ze hier nog zat. Ayano grinnikte even maar keek naast zich, zijn mobiel en jas lagen hier nog. Ayano stond op greep de jas en zijn mobiel en ging weg. Ze snapte liefde of andere dingen niet zo, vanaf kleins afaan had ze geleerd iedereen te haten behalve haar familie. Ze keek naar de mobiel van Tadase maar deed er niets mee. Ze zuchtte even en liep door. Mischien kwam ze Tadase nog tegen en als ze hem tegen kwam zo ze zijn jas en mobiel terug geven want die had hij weer laten liggen, expres? Dat wist ze niet maar ze liep door de gangen naar haar kamer.

[Topic uit]